Zaterdagmiddagsoundbytes

Het is de laatste tijd een stuk rumoeriger op straat geworden. Niet alleen door de auto's, brommers en scooters, maar ook op plekken waar alleen voetgangers komen. Hoorde je vroeger alleen mensen hardop praten als ze z'n tweeën of drieën aan de wandel waren, tegenwoordig is ook de helft van de solowandelaars op vol volume een gesprek aan het voeren. Lang leve de mobiele communicatie.

Een paar soundbytes, opgevangen afgelopen zaterdagmiddag in het centrum van Arnhem.

"Neeee, ik wil niet mailen of chatten, ik wil iemand zien."

"Maar luister nou, ik ken die jongen helemaal niet!"

"Ach gut, gaan we ineens huiselijk doen?"

Het vervelende is dat je onbewust hele contexten uit die losse zinnetjes gaat bouwen. Je krijgt allemaal inkijkjes gepresenteerd waar je niet om gevraagd hebt, en ergens voel je je nog schuldig ook, omdat het lijkt alsof je aan het luistervinken bent.

"Alsof de straat is overgenomen door autisten", zoals een goede kennis van ons het laatst kenschetste.

Wildernisvlees

Een heel nieuw woord voor me, 'wildernisvlees'. Vandaag liep ik langs het bezoekerscentrum van Park Sonsbeek en daar zag ik dit affiche hangen. Wel een beetje een reality check nadat ik toevallig twee dagen geleden zo'n beest in het wild ben tegenkomen (zie het artikel van eergisteren).


www.wildernisvlees.nl:
"Onze dieren leven in gemengde groepen van mannetjes en vrouwtjes. De aanwas in de kuddes kan dan ook wel 30% per jaar zijn! Helaas groeit de omvang van begraasde natuurgebieden niet even snel. Soms wordt de ruimte in een gebied dan ook te klein. FREE zet dan alles op alles om een nieuw plek voor de dieren te vinden: in Nederland of erbuiten in bijvoorbeeld Letland, Engeland, Frankrijk of Duitsland. Wanneer we elders echt geen ruimte kunnen vinden, bieden we het kwaliteitsvlees van de dieren aan als Wildernisvlees. Bij een waardig leven hoort tenslotte een zo waardig mogelijk einde."

Knap hoe ze netjes over het feit heen stappen dat er dus beesten uit die natuurgebieden geslacht worden. In de ene zin proberen ze ruimte te zoeken, in de volgende bieden ze al kwaliteitsvlees aan. Natuurlijk alleszins beter dan de bio-industrie, maar het valt me toch een beetje rauw op m'n dak, naïeveling die ik ben.

Goedemorgen

Wandelen in de zon

Het lijkt een goedkope titel na het artikel van gisteren, maar ja, eigenlijk was het niet anders. Ik heb vanmorgen met wat vrienden getraind in Apeldoorn (push hands). Aanvankelijk had ik voor later vandaag iets afgesproken maar mijn afspraak mailde rond het middaguur af, dus ik had ineens zeeën van tijd. Nog in de wandelmodus na gisteren besloot ik om van Apeldoorn naar Arnhem te wandelen. Dat is zo'n 25 km, maar tussen de twee steden is het een en al bos.

Ik zal jullie niet vermoeien met nog meer foto's van flora, maar ik ben onderweg wel een stevig brok fauna tegengekomen:


Gelukkig was meneer (het was ontegenzeggelijk een meneer) druk bezig met schurken tegen een boom, dus ik kon 'm tot zo'n twee meter naderen. Hij was absoluut niet in me geïnteresseerd – veel te lekker bezig.

Boswandeling in de regen

Eindelijk een paar dagen achter elkaar vrij. Ik had me al voorgenomen deze week minimaal één keer een fikse wandeling te maken en ik had bedacht dat dat vandaag moest gebeuren. Vanmorgen toen ik wakker werd regende het, maar volgens het journaal zou het in de middag droog worden, dus de stoute wandelschoenen aangetrokken en er toch maar op uit getrokken.

Route: Dieren --> Velp, door Nationaal Park Veluwezoom. Er loopt een NS-wandelroute door de Onzalige Bossen en via de Posbank. Een korte impressie:



En ja, het regende. Voordat ik wegging, gaf buienradar.nl dit te zien:


In het bos vertaalt zich dat op sommige plekken in dit soort taferelen:


Maar ach, met waterdichte schoenen (enkelhoog gelukkig) en een goede regenjas met capuchon doet niemand je wat.

Het wandelen beviel goed, ondanks de regen, dus ik ben vanaf Velp ook nog naar Arnhem gelopen. En de weerlui hadden gelijk: op zo'n twintig minuten van huis werd het inderdaad droog.

Overigens is er heel wat voor te zeggen om doordeweeks en bij minder weer het bos in te duiken. Op een zonnige zondagmiddag veranderen de meeste Nederlandse bossen in een soort nationaal pretpark: je struikelt over de gezinnen met loslopende honden/kinderen, ATB'ers en nordic walkers. Vandaag ben ik helemaal niemand tegengekomen – en dat is af en toe wel zo fijn.

Kauwgum voor de ziel

De Londense kunstenaar Ben Wilson heeft een bijzondere manier gevonden om de straat op te fleuren, op microniveau. In reactie op het grauwe en verrommelde straatbeeld besloot hij platgetrapte stukjes kauwgum op de stoep te beschilderen. De kunstwerkjes hebben dus per definitie een doorsnede van zo'n 2 à 3 centimeter en zijn in het wild te vinden.




Een overzicht van aangetroffen kunstwerkjes is hier te vinden.
Op de site This is Local London staat ook een aardig artikel, met de titel Painting a Gum Trail.
Een artikel over Ben Wilson in Raw Vision ("the world's leading journal on outsider art, art brut and contempoary folk art") vind je hier.

Jean Echenoz: Ravel

Annemarieke stuitte toevallig op de Nederlandse vertaling van het boek Ravel van Jean Echenoz toen ze op zoek was naar een biografie van de componist. We hebben het boek inmiddels allebei gelezen en we zijn het erover eens dat het een van de betere boeken van de laatste tijd is. Interessante perspectiefwisselingen, een goed gedoseerde portie humor en vooral een heel aardig inkijkje in de wederwaardigheden van Ravel in zijn laatste levensjaren. Typisch zo'n boek dat je eigenlijk niet opzij wilt leggen.

Hulde vooral ook aan de vertalers Martin de Haan en Jan Pieter van der Sterre. Je hebt geen moment het idee dat je een vertaling aan het lezen bent. Dezelfde vertalers hebben ook de Nederlandse versie van Au piano uit 2003 voor hun rekening genomen (Aan de piano), dus die staat de komende tijd op het lijstje.


Jean Echenoz: Ravel. 123 pagina's, De Geus, ISBN 978-90-445-0896-3, 2007.

Grafische uitspattingen

Mensen die geïnteresseerd zijn in 'visueel uitdagend' werk, moeten eens een kijkje nemen op de site van Le Dernier Cri. Als je van dit soort werk houdt, ben je wel even zoet op deze site. Tip: klik links onderin op de link DC Presskit. Hier kun je gratis allerlei interessante pdf's downloaden (rechtsklikken, opslaan als). Ook het weblog is de moeite waard.

Favoriete omslagen

Onlangs heb ik voor het eerst sinds mijn verhuizing kans gezien mijn boekenkasten een beetje op orde te brengen. Daarbij kwam ik dit boek tegen, en ik moet bekennen dat ik eigenlijk vergeten was dat ik het had. Toen ik het weer zag, drong het tot me door dat dit qua vormgeving uit die periode (jaren zestig) een van mijn absolute favorieten is. De combinatie van de titel en de blik in de ogen van Wolkers – confronterend maar ontwapenend – spreekt voor mij op de een of andere manier sterk tot de verbeelding. Ik speel zelfs met het idee het op wat groter formaat af te laten drukken en ergens aan de muur te hangen.


Het afschuwelijkste uit Jan Wolkers, Meulenhoffreeks, typografische vormgeving Joost van de Woestijne, omslagfoto Eddy de Jongh

Nog even snel de spelling controleren...

Vandaag hebben we een grote opdracht moeten afronden en natuurlijk doe je dan nog even een spellingscontrole. We weten uit ervaring dat Microsoft Word gemakkelijk crasht als je een spellingscontrole in een groot bestand doet (deze was iets van 15 MB, 85 pagina's, 50.000 woorden), en jawel, op ongeveer een kwart van de tekst begon de computer onheilspellend te kraken en kregen we de helaas al bekende, grammaticaal erg fraaie melding "In Microsoft Word is een fout opgetreden en moet worden afgesloten". Het bestand was ook gelijk niet meer te gebruiken, als we het openden en probeerden iets te wijzigen, crashte de boel weer.

Geen nood, dachten we, we hebben ook Open Office geïnstalleerd, we maken een nieuwe versie en we gebruiken OO om de spelling te controleren. Maar dat pakket maakte het helemaal bont: de spellingscontrole kwam met dit soort meldingen (klik op het plaatje voor een grotere versie):


Nou was het inderdaad een draak van een bestand maar er stond geen woord Chinees in.

Vervelend als programma's die bedoeld zijn om je sneller te laten werken (toevallig ging een deel van onze tekst daar zelfs over) ervoor zorgen dat de productiviteit acuut tot stilstand komt. Gelukkig zijn we ook niet voor twee gaten te vangen, dus we zijn er uiteindelijk wel uitgekomen, maar toen waren we wel een uur verder.

--

Update/correctie: Annemarieke wijst me erop dat we minstens anderhalf uur verder waren...

Burqini

In De Gelderlander van vandaag:

ZWOLLE - Een 26-jarige Nederlandse moslima is, naar gisteren bekend werd, donderdag uit het Hanzebad in Zwolle gezet omdat ze een burqini droeg. Volgens de directie vond het reguliere publiek het allesbedekkende broekpak, waarvan het bovenstuk reikt tot boven de knie, aanstootgevend.



Verrassend hoe het concept 'aanstootgevend' de laatste decennia is omgeslagen. Vroeger was 'te bloot' aanstootgevend, nu 'niet bloot genoeg'.

Overigens lijkt zo'n burqini verrassend veel op de nieuwste high-tech-zwemkleding die voor de Olympische spelen is ontwikkeld. Zouden de luitjes in het Hanzebad dit ook aanstootgevend vinden, of is dit juist weer stoer?

Vooruitziende blik

De paashaasjes liggen weer in de winkel

KRO, Grote Kunst Voor Kleine Mensen

Het filmpje is eind vorig jaar uitgezonden in KRO Kindertijd en heeft tot heftige reacties van ouders geleid. De KRO heeft daarop een brief op de site van KRO Kindertijd geplaatst. Vooral het laatste stuk van de vierde alinea is aardig.

--

Geachte ouders,

KRO Jeugd heeft veel reacties gekregen op de uitzending van het filmpje ‘Chocolade haas’ uit de serie ‘Grote Kunst Voor Kleine Mensen’.
Wij zijn allereerst bijzonder verheugd over de grote betrokkenheid die u heeft met KRO Kindertijd en de grote waardering voor KRO Kindertijd die in uw reacties ook doorklinkt. Uw kritiek trekken we ons daarom ook zeer aan.

Onze ambitie met KRO Kindertijd is om amusement te brengen op een educatief niveau, en daarbij kinderen elkaar te laten inspireren.
Wij vinden dat kinderen recht hebben op het allerbeste, vandaar dat we de eerste en enige zijn die genres als kleuterdrama, kleuterdocumentaires en kleuterkunst op televisie brengen.

We hebben de kunstenaars die aan het kleuterkunst project ‘Grote Kunst Voor Kleine Mensen’ deelnamen gevraagd een filmpje te maken om kleuters op een verrassende, niet alledaagse manier naar de wereld om hen heen te laten kijken. Deels met de bedoeling om verrast te worden, nieuwe verhalen te ervaren. Deels ook om aan het denken gezet te worden, een beetje op het verkeerde been gezet te worden. Nooit om te choqueren of te provoceren.

‘Grote Kunst Voor Kleine Mensen’ is niet alleen een televisie project, maar ook een educatief project in het land, met educatie en tentoonstellingen, waarbij professionele begeleiders samen met de kinderen kijken. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er bij ons twijfels waren om het filmpje ‘Chocolade haas’ in KRO Kindertijd uit te zenden. Het filmpje roept soms grote emoties op, wat op zich niet verkeerd is en een leerzaam effect kan hebben. Of zoals sommige kinderpsychologen zeggen, ‘zonder weerstand geen innerlijke groei’. Het bijzondere is namelijk dat kinderen die om het filmpje beginnen te huilen, dezelfde chocolade haas in stukken zouden breken of kapot bijten en opeten. Het filmpje leert ons dus een ander perspectief, een andere beeld ervaring, onze emoties te verkennen.

Zoals eerder gesteld, kinderen hebben recht op het allerbeste, en als je eveneens uit durft te gaan van de kracht van kinderen zoals wij in onze programmering doen, dan hebben ze ook recht op bijzondere ervaringen. Niet minder dan volwassenen. Het interessante van kunst is dat het die ervaringen kan bieden, en dat is wat de makers van ‘Chocolade haas’ hebben geprobeerd.

Wanneer echter ons beoogde doel averechts uitwerkt, zijn wij te allen tijde bereid om onze beslissingen te heroverwegen. Dat doe ik op dit moment dan ook. Zoals eerder gesteld willen wij geenszins choqueren of provoceren, en wij blijven van mening dat wij dat ook met het betreffende filmpje niet gedaan hebben.

Maar wellicht is een educatieve context een betere plek om dit experiment uit te voeren. Wellicht is het totaalbeeld van KRO Kindertijd inmiddels zo verankerd dat dat grenzen stelt aan de ruimte voor verandering en experiment.

Om op dit moment het allerbelangrijkste te doen, namelijk het vertrouwen van uw kinderen in KRO Kindertijd te herstellen, zullen wij daarom voorlopig het filmpje ‘Chocolade haas’ niet langer op tv uitzenden.

Nogmaals hartelijk dank voor uw reacties,
Met vriendelijke groet,

Jan-Willem Bult
Hoofd afd./Eindredacteur
KRO Jeugd

Er is een blog bijgekomen,

en wat voor één: Lucifer in het hooi.

Aansporing

elke dag dat ik op dit blog schrijf
verlies ik geld
elke keer als ik geld verlies
heb ik minder te eten
elke keer als ik minder te eten heb
word ik dunner
elke keer als ik dunner word
ga ik verschrikkelijker hallucineren
hoe verschrikkelijker ik hallucineer
hoe erger de wartaal die ik uitsla
BLOG JE SUF JONGEN!
misschien word je
nog een echte Nederlandse dichter

Geplaatst door Gerrit Komrij

Frippertronics

De laatste tijd heb ik met verschillende liefhebbers van goede moderne muziek gepraat over de muziek van Robert Fripp, en ik heb gemerkt dat weinig mensen het concept 'Frippertronics' kennen. (Als je niet van muzikale experimenten of experimentele muziek houdt, kun je nu ophouden met lezen.)

Wikipedia zegt: Frippertronics is een tape-delay systeem dat zijn oorsprong vond in de elektronische muziekstudio's van de jaren '60. Het is voor het eerst te horen in werken van bijvoorbeeld componisten als Terry Riley en Pauline Oliveros. Frippertronics werd bekend bij een groter publiek door het gebruik ervan door met name Robert Fripp, samen met Brian Eno in de ambientmuziek en met King Crimson in de rockmuziek in de jaren '70 en '80.

Dat klinkt natuurlijk redelijk abstract, vandaar dat ik hier een oud filmpje (1979) neerzet:



Wat Fripp hier laat horen is een aardig voorbeeld, maar enkele jaren later heeft hij een cd uitgegeven (Let the Power Fall) waarop uitsluitend Frippertronics-muziek te horen is. Die cd heeft een diep meditatief gehalte - niet het soort meditatieve muziek waarbij je neigt in slaap te vallen maar het soort waarvan je wakker blijft.

Frippertronics was een analoog systeem en Fripp heeft de boel met de intrede van het digitale tijdperk gedigitaliseerd naar 'soundscapes'. Daar is een Engelstalig Wikipedia-artikel over geschreven, waar o.a. dit in staat:

--

Fripp states that Soundscapes: "has the aim of finding ways in which intelligence and music, definition and discovery, courtesy and reciprocation may enter into the act of music for both musician and audience".
Because Fripp has also stated that the intent is for active listening by the audience, it can be argued that Soundscapes may not be considered as a type of ambient music, as it is sometimes described.
The performances are improvised; they can be quite loud, lengthy, dramatic, soothing, eerie, and possibly alarming.

--

Zoals je kunt zien heeft Fripp de neiging een redelijk intellectuele opstelling in te nemen als het over deze muziek gaat. Al met al is 'possibly alarming' wel een goede typering voor bepaalde stukken. In de soundscapes is veel ruimte overgelaten voor improvisatie maar juist tijdens het beluisteren van die improvisaties merk je dat alles naar alle kanten gaat. Het is dan ook, zoals hij zelf al zegt, geen 'ambient'-muziek, al zal je dat bij het beluisteren van de muziek de eerste minuten vaak wel denken.

Er zijn cd's met de soundscapes verkrijgbaar maar als je vooralsnog alleen nieuwsgierig bent, is het misschien verstandiger eerst eens wat podcasts te beluisteren. Daarvoor kun je terecht in de iTunes Store (zoek naar 'DGM Live Hot Tickles'), of op deze site.

We hebben hier een voorbeeldmuziekje van de cd Let The Power Fall neergezet (rechtsklikken, Opslaan als; 10 MB, 10 min.). Oordeel zelf.

JA

Brievenbus bij kraakpand, 1e Spijkerdwarsstraat, Arnhem:

Beeldrijm