10 juli 2009
Handige plaatjes
Het gerucht - Johannes Moesman
Nu we het toch over magisch realisme/surrealisme hebben, gelijk maar een van de meest kenmerkende Nederlandse magisch-realistische schilderijen: 'Het gerucht' van Moesman. Het ultieme argument om mensen ervan te overtuigen dat Nederland een goed land is.
Zie ook vooral:
Geen broekie, geen vijgeblaadje, geen gekloot [Jopie Moesman].
Citaat uit het artikel:
Uit de inmiddels uitbundige literatuur over Moesman komt het clichébeeld naar voren van de eeuwige mopperpot, die alles en iedereen van zich vervreemdde met ongezouten uitspraken en eigenaardig principiële banvloeken, en die een gouden hart verborg onder onaangepast taalgebruik (volgens zijn tweede echtgenote "rolden de vloeken de hele dag door het huis") en een grofbesnaard cynisme: "Zo meneer, u komt dus eens kijken of mijn werk eigenlijk wel goed genoeg is om in dat kutkrantje van jullie mogen staan?"
Nu zijn verschillende brouillages alleszins begrijpelijk, zoals die met Gabriël Smit wiens portret Moesman bij hem in de gang geruïneerd terugvond met een flinke hakafdruk, of met boekhandelaar Lapoutre, die een door Moesman van onder tot boven beschilderde deur in zijn winkel stiekem verkocht.
Minder principieel was de herrie die hij regelmatig bij zijn kunstenaarsvereniging Kunstliefde schopte als hij weer eens geldgebrek had en zijn contributie niet wilde betalen. Van zijn beruchte krenterigheid hadden ook zijn schilderijen zwaar te lijden, want het gebruik van te weinig lijnolie doet schilderijen vroegtijdig craqueleren tot het punt van afbladderen. Parasitica is al voor f 5000 gerestaureerd en iets soortgelijks doet van Het gerucht de ronde. In Aangekomene zitten rare bochten en bobbels omdat hij het laatste goedkope linnen van de rol ervoor had gekocht; in een ander doek tiert de roest omdat hij het met punaises had opgespannen.
--
Ook De woede van Joop Moesman op de site Utrecht aan Zee is interessant leesvoer.
Citaat uit het artikel:
Moesmans ex-echtgenote, de schilderes Erika Visser, vertelt dat hij de fascinerendste maar ook onmogelijkste man uit haar leven was. Over de erotische interpretaties van Het gerucht zegt zij dat Moesman daar niets van moest hebben. Hij zei altijd dat de vrouw op de fiets ‘op zoek was naar een strijkstok’.
Zie ook vooral:
Geen broekie, geen vijgeblaadje, geen gekloot [Jopie Moesman].
Citaat uit het artikel:
Uit de inmiddels uitbundige literatuur over Moesman komt het clichébeeld naar voren van de eeuwige mopperpot, die alles en iedereen van zich vervreemdde met ongezouten uitspraken en eigenaardig principiële banvloeken, en die een gouden hart verborg onder onaangepast taalgebruik (volgens zijn tweede echtgenote "rolden de vloeken de hele dag door het huis") en een grofbesnaard cynisme: "Zo meneer, u komt dus eens kijken of mijn werk eigenlijk wel goed genoeg is om in dat kutkrantje van jullie mogen staan?"
Nu zijn verschillende brouillages alleszins begrijpelijk, zoals die met Gabriël Smit wiens portret Moesman bij hem in de gang geruïneerd terugvond met een flinke hakafdruk, of met boekhandelaar Lapoutre, die een door Moesman van onder tot boven beschilderde deur in zijn winkel stiekem verkocht.
Minder principieel was de herrie die hij regelmatig bij zijn kunstenaarsvereniging Kunstliefde schopte als hij weer eens geldgebrek had en zijn contributie niet wilde betalen. Van zijn beruchte krenterigheid hadden ook zijn schilderijen zwaar te lijden, want het gebruik van te weinig lijnolie doet schilderijen vroegtijdig craqueleren tot het punt van afbladderen. Parasitica is al voor f 5000 gerestaureerd en iets soortgelijks doet van Het gerucht de ronde. In Aangekomene zitten rare bochten en bobbels omdat hij het laatste goedkope linnen van de rol ervoor had gekocht; in een ander doek tiert de roest omdat hij het met punaises had opgespannen.
--
Ook De woede van Joop Moesman op de site Utrecht aan Zee is interessant leesvoer.
Citaat uit het artikel:
Moesmans ex-echtgenote, de schilderes Erika Visser, vertelt dat hij de fascinerendste maar ook onmogelijkste man uit haar leven was. Over de erotische interpretaties van Het gerucht zegt zij dat Moesman daar niets van moest hebben. Hij zei altijd dat de vrouw op de fiets ‘op zoek was naar een strijkstok’.