De wankele tijd

Op de vleugels van koortsdromen kom je op de vreemdste plaatsen. Zoals deze, de Mackaystraat in Den Haag, het moet ergens tussen 1965 en 1975 geweest zijn. Ik weet dat ik er toen geweest ben en ik weet dat mijn ouders me daar liever niet zagen. Inmiddels is de omgeving op een ongekende manier veranderd, zie de screenshot helemaal onderin of anders hier. 

Toentertijd was het een mysterieuze plek, een doodlopende straat met daarachter in alle richtingen een soort niemandsland. Als je er niets te zoeken had, kwam je er ook niet. Waarom ik nu, meer dan een halve eeuw later, van deze plek droom terwijl ik inmiddels al decennialang aan de andere kant van het land woon, is me een raadsel. En het was een koortsdroom van het kaliber: ik blijf deze hele nacht hangen, ik kleur de daaropvolgende dag en de volgende nacht help ik je nog steeds herinneren. Uitermate bizar.

De foto’s hierboven zijn afkomstig van het Haags Gemeentearchief. Daar vind je nog meer foto’s van deze plek, maar helaas geen downloadbare plaatjes uit de laten jaren zestig, de periode dat ik hier waarschijnlijk wel eens geweest ben. Vraag me niet waarom of wanneer dat precies was, mijn geheugen uit die tijd is notoir slecht. Het plaatje hieronder is een uitgeknipt detail uit foto 3 hierboven. Ik heb de man uitgeknipt omdat hij een soort kenmerkende verzonken pose heeft, iets wat je voor mijn gevoel toen zag en tegenwoordig niet meer. De screenshot helemaal onderin is van Google Street View. Ik heb op die plek behalve oude geesten niets meer te zoeken denk ik, maar toch, als ik weer eens in de buurt ben, zal ik een recent plaatje schieten voor de gemoedsrust.