Kuriositéit

Ik was op Netflix naar de serie Capitani aan het kijken waarin de meeste hoofdpersonen Luxemburgs spreken, en ik herinnerde me dat ik ‘ooit’ in Luxemburg een obscuur stripboek had gekocht. Ik dook in mijn verzameling (hoewel je die beter een rariteitenkabinet kunt noemen, er zit weinig structuur in) en ziehier. Dames en heren: de Bim an de Jopi:

Deze strip van Pe'l Schlechter is in het Luxemburgs en zoals je hieronder ziet is die taal, als je de klik eenmaal hebt gemaakt, vrij makkelijk te lezen voor Nederlanders met een beetje passieve kennis van het Duits, hoewel je natuurlijk wel allerlei nuances mist die een moedertaalspreker haarfijn aanvoelt.

De tekeningen hebben een bepaalde krantenstripkwaliteit (ik las later op Wikipedia dat de strips in een tijdschrift zijn verschenen) en doen af en toe denken aan de beginjaren van Suske en Wiske.

In het tweede verhaal van het album, De bloen hari, stapt de tekenaar over op een soort silhouet-achtige beelden en dat werkt eigenlijk bijzonder goed. In combinatie met het Lëtzebuergesch levert dat vervreemdende beelden op, alsof je in een andere dimensie terecht bent gekomen waar alles lijkt op de normale wereld maar toch net even anders is.

Het lijkt erop dat de twee verhalen in dit album de enige Bim & Jopie-verhalen zijn die ooit het licht hebben gezien. Eigenlijk wel jammer, ik had graag gezien hoe de tekenaar dit verder had ontwikkeld, maar wel begrijpelijk gezien het kleine taalgenied. Overigens is de tekenaar in 2021 honderd jaar oud geworden lees ik hier: De Pe'l Schlechter kritt 100 Joer.

Editions Saint-Paul, Luxembourg, 1993 

Tous droits réservés 

numéro d’édition 930012 

ISBN 2-87963-181-5 

Oh ja, Capitani is de moeite waard, met name seizoen 2. En niet alleen vanwege de taal.