Portret van twee onbekende mannenWe hebben een CdV met een fraai duoportret: twee donker geklede jonge mannen. Beide mannen dragen typische stadskleding: donkere wollen pakken, bestaande uit een colbert, een bijpassend vest en een pantalon. De vesten sluiten hoog onder de hals, met een zichtbare ketting van een zakhorloge die van een knoop naar een vestzak loopt. Witte overhemden met een stijve opstaande kraag: typerend voor formele herenkleding rond 1900. Donkere stropdas, broek met rechte pijpen en donkere veterschoenen.
De studioachtergrond moet een interieur voorstellen. Het is een vrij aanwezige achtergrond, zullen we maar zeggen. Juist rond deze periode zouden veel fotografen overschakelen van gedetailleerde decors naar meer neutrale, effen achtergronden. De mannen staan op een rijk gedecoreerd tapijt, en we zien nog wat typisch studiomeubilair.
Onder de foto staat links P. Weise, Enschede en rechts Zuiderhagen 39. Op de achterzijde van de CdV zien we twee datumstempels met de datum 8 augustus 1909. Mogelijk was de stempel al wat ouder: op de bovenste stempel is de linkerkant van de datum niet goed leesbaar, op de onderste juist de rechterkant. Vandaar wellicht ook twee stempels. Als er niemand aan het mystificeren is geweest, is deze foto dus vrij eenvoudig te dateren.

Fotograaf P. Weise blijkt een man in bonis te zijn geweest. Op de site van
Erfgoed Enschede lezen we bijvoorbeeld: “Drie dubbele woonhuizen, rond 1905 gebouwd in opdracht van de fotograaf P. Weise. Het complex bestaat uit drie identieke dubbele arbeiderswoningen, gelegen aan de Hengelosestraat.” Op de site van
Tubantia zien we een foto van een gerestaureerd fotografisch atelier. De tekst op de gevel is “aangebracht in opdracht van de eerste eigenaar Paul Arthur Weise”. Op online marktplaatsen duiken regelmatig foto’s van zijn hand op. Uit die foto’s blijkt ook dat Weise op verschillende adressen in Enschede actief is geweest.
Zoals wel vaker het geval is, is informatie over de fotograaf veel gemakkelijker te achterhalen dan over de geportretteerden. Bij dit soort foto’s kun je hooguit hopen dat ooit iemand een digitale versie ziet en denkt: dat hoofd ken ik toch? Maar die kans wordt met de jaren natuurlijk steeds kleiner.