Druillet en het houdt maar niet op

Lone Sloane-Delirius van Philippe Druillet is nogal wat. De strip is ontzettend druk, en in combinatie met het lettertype maakt dat het leesproces behoorlijk zwaar. Maar misschien ligt dat aan mijn leeftijd: ik heb de strip een paar decennia geleden ook al eens gelezen, en toen vond ik dit allemaal geen probleem geloof ik. Dit keer ben ik bovendien in allerlei verschillende ‘rabbit holes’ of informatie­spiralen terechtgekomen – dat zal ook wel met de leeftijd te maken hebben.

Informatiespiraal 1: Ik zag ooit in een YouTube-filmpje dat Jon Anderson van de band Yes Delirius heeft genoemd als inspiratiebron voor het nummer The Gates of Delirium, op het album Relayer. Heel aardig om te weten. Het omslag van de strip doet sowieso sterk aan een Yes-hoes van de hand van Roger Dean denken.

Maar er staan ook tekeningen in het stripalbum die sterk doen denken aan de illustraties van het soloproject Olias of Sunhillow van Anderson (artwork David Fairbrother-Roe), zie de afbeelding hieronder. Ook die link heb ik in mijn jonge jaren niet gelegd.

Informatiespiraal 2: In Delirius staat ook een fraaie paginagrote afbeelding die direct is terug te voeren om ‘Trappenhuis' van M.C. Escher, zie hieronder.

‘Trappenhuis’ zelf is op zijn beurt weer geïnspireerd op de trappen in de Gemeentelijke HBS aan de Schoolstraat in Arnhem, zie hieronder (en zie ook dit artikel).

Tot slot lezen we in het voorwoord van het stripalbum de wonderschone constructie “Druillet (pronounced Dru-yay)”. Met zoiets moet je in Europa eigenlijk niet aankomen. Maar we zullen het maar door de vingers zien. 

Lone Sloane-Delirius 

A Dragon’s Dream Book 

© Copyright Philippe Druillet/Dargaud Editeur 1972 (Lone Sloane), 1973 (Delirius) 

ISBN 2 205 00632 0