Op dat uur
zat, op een open plekje in Nola's bosch,
bisschop Paulinus. Rond hem, grijs en groen
getijgerd, rezen, hoog en slank, de stammen
van berken en abeelen, door wier kruinen,
als zooveel prismen, 't gouden zonlicht viel,
zoodat de stralen, waarin gouden stoljes,
oneindig kleine starren, flonkerdraaiden,
éen op- en neergewiegel zonder rust, -
vallend tot op het gras, de zuilen schenen
eens mysterieuzen tempels, door God zelf
gebouwd uit licht en lucht met slechts éen woord....
Afbeelding: Henricus Jansen (1867–1921)
Tekst: fragment uit ‘Paulinus van Nola’ van Pol de Mont (1857 - 1931)
(het volledige gedicht is te vinden op dbnl)
