09 oktober 2023

Fujifilm QuickSnap-wegwerpcamera

Betuwelijn
Betuwelijn
Betuwelijn
De Tempel, Groessen
Ik kwam er laatst achter dat ik al een paar jaar nog een deels gebruikte Fujifilm QuickSnap-wegwerpcamera had liggen, dus die heb ik volgeschoten en de film ontwikkeld. De recente foto’s (boven, Groessen) staan allemaal nog strak in de kleur, de wat oudere foto’s (onder, waarschijnlijk van rond 2019, Kijkduin) zijn wel wat aangetast maar toch leuk om nog even terug te zien. 

Als je je afvraagt waarom ik vrij vaak foto’s maak van de wand van de Betuweroute, zoals te zien is in de eerste drie afbeeldingen hierboven, dan komt dat waarschijnlijk omdat ik dit project eigenlijk onvoorstelbaar vind. Het is typisch Nederlands: infrastructuur krijgt voorrang boven sociale structuur en men verwacht dat je dat allemaal maar normaal vindt. Dit zie je nu ook met het beoogde tracé van de A15. Het is zelfs nog niet zeker of die weg er überhaupt komt, maar we slopen alvast talloze boerderijen, voor het geval dat. Op sommige plaatsen gebeurt dit zelfs pal naast de Betuwelijn, waardoor bepaalde gemeenschappen opnieuw de dupe worden van een plan dat vanuit een ander deel van het land van bovenaf wordt opgelegd.
Strand Kijkduib
Strand Kijkduin
Duinpad, Kijkduin
Fujifilm QuickSnap-wegwerpcamera
Filmrol uit Fujifilm QuickSnap-wegwerpcamera

Witte droomgeit

Witte droomgeit
“En weinig dingen zijn zoo verheffend als het terugkeeren in het vredige, landelijke Holland met de vlakke weiden, het blanke water, de stille duinen. Ik was in Egmond aan Zee, onmiddellijk toen ik van Londen kwam, in IJmuiden van de boot gestapt. En die overgang, het was onbeschrijfelijk. De duinen, de lage, stille boschjes, de kerktorentjes, witte droomgeiten aan touwtjes, de groote zee achter me, voor me het effen, groene, vredige land.” 

Frederik van Eeden, Brieven aan Henri Borel (1933, de brief zelf is uit 1895) 


Het geheugen is een raar iets. Ik zag deze scène en ik moest direct denken aan deze tekst, die ik minstens dertig jaar geleden voor het laatst gelezen heb. Niet dat ik alles nog woordelijk wist, maar de ‘witte droomgeiten’ waren duidelijk blijven hangen. Gelukkig was het fragment nog terug te vinden via DBNL, de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren. 

Foto genomen tussen Vleuten en Harmelen, oktober 2023.