“Er zijn weinig dingen die ik liever doe dan naar foto’s kijken; toch ben ik niet onverdeeld dol op fotojournalistiek.
Zo heb ik bijvoorbeeld weinig boodschap aan foto’s van politici. Alleen al omdat het niet ter zake doet hoe die eruitzien; het publiek zou dat eigenlijk nauwelijks moeten weten, zoals het ook niet weet hoe de mensen eruitzien die ervoor zorgen dat de treinen op tijd rijden. Maar zo zit de wereld helaas niet in elkaar.
Een tweede overweging is dat aan een foto van een politicus letterlijk niets te zien is. Behangselpapier. Onbeduidende koppen, met geen andere eigenschap dan dat je ze al vaak hebt gezien. De mentaliteit om te denken dat dat iets belangrijks is, dat is mijn bezwaar tegen dat aspect van de journalistiek; iemand moet gefotografeerd worden omdat hij al zo vaak gefotografeerd is. Daaraan, en aan niets anders, ontlenen de meeste politici hun belangrijkheid. Iedere andere categorie mensen is interessanter.”
--
Rudy Kousbroek, Het brutale oog
Uit: De onmogelijke liefde
Anathema’s 7
Meulenhoff Amsterdam, 1988
ISBN 90 290 3884 5/CIP
