Als je jezelf de kans geeft lekker vrij te associëren, kun je de gekste dingen zien in de gekste dingen. Neem nou zoiets als hiernaast. De kans is groot dat je hierin een octopus ziet.
Toch lijkt dit eigenlijk helemaal niet op een octopus. Sowieso niks geen octo en die ogen die je meent te zien lijken helemaal niet op de ogen van een inktvis. Daar speelt juist het antropomorfisme weer op.
Juist omdat het allemaal zo schetsmatig is, vult het brein van alles in en aan. De Amerikaanse tekenaar Scott McCloud heeft in Understanding Comics al eens haarfijn uitgelegd hoezeer minder meer is. Een cirkeltje met twee stippen erin wordt eerder als gezicht herkend dan een gedetailleerd portret. Als je dat doortrekt, zie je al snel heel veel gezichtjes om je heen. En allemaal beestjes natuurlijk.
Scott McCloud: The visual magic of comics (TED Talk | TED.com)
We zien allemaal dingen die er niet zijn. Dit zijn de blinde vlekken van ons brein. (Bedrock)
Voor je het weet zie je overal gezichten in (Froot)
P. Koelewijn - Beestjes
