Als je ’s morgens vroeg over de Zeekant in Scheveningen loopt, lijkt het een nieuwe, frisse wereld. Tot je oog op de stoep valt. Op de stoepstenen lijkt een soort van aanslag te zitten, algen of zo, maar rond de paaltjes langs de stoep is die aanslag verdwenen. Als je bedenkt hoeveel mensen met honden je al bent tegengekomen, doet je brein al snel 1+1. Zou de aanslag weggezeken zijn door de plaatselijke hondenpopulatie? Het is opvallend dat echt alle paaltjes in de buurt dezelfde aanblik vertonen.
En niet alleen de paaltjes trouwens. Je gaat zo’n muurtje direct met andere ogen bekijken.
En wat dacht je van zo’n bankje? Misschien toch niet zo fijn om hier te zitten en een lekker gebakken visje of een meegenomen boterham te eten? Er kan natuurlijk een andere verklaring zijn maar voorlopig houd ik het op pispaaltjes. En een pismuurtje. En een pisbankje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten