Het is de laatste tijd een stuk rumoeriger op straat geworden. Niet alleen door de auto's, brommers en scooters, maar ook op plekken waar alleen voetgangers komen. Hoorde je vroeger alleen mensen hardop praten als ze z'n tweeën of drieën aan de wandel waren, tegenwoordig is ook de helft van de solowandelaars op vol volume een gesprek aan het voeren. Lang leve de mobiele communicatie.
Een paar soundbytes, opgevangen afgelopen zaterdagmiddag in het centrum van Arnhem.
"Neeee, ik wil niet mailen of chatten, ik wil iemand zien."
"Maar luister nou, ik ken die jongen helemaal niet!"
"Ach gut, gaan we ineens huiselijk doen?"
Het vervelende is dat je onbewust hele contexten uit die losse zinnetjes gaat bouwen. Je krijgt allemaal inkijkjes gepresenteerd waar je niet om gevraagd hebt, en ergens voel je je nog schuldig ook, omdat het lijkt alsof je aan het luistervinken bent.
"Alsof de straat is overgenomen door autisten", zoals een goede kennis van ons het laatst kenschetste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten