09 oktober 2019

Zandmotor

In de jaren zestig en zeventig gingen we veel naar het strand, het zogenaamde stille strand ter hoogte van Duindorp. Voor mijn gevoel heb ik hele zomers aan het strand doorgebracht. Een enkele keer maakten we ook een flinke wandeling, bijvoorbeeld naar Kijkduin of zelfs naar Ter Heijde (hoewel we dat zelf ‘naar Monster lopen’ noemden). Voorheen kon dat laatste in een rechte lijn, maar dat is tegenwoordig wel anders. Iets ten zuiden van Kijkduin ligt daar nu namelijk de zandmotor, een 'kunstmatige zandbank in de vorm van een schiereiland' zoals het op Wikipedia genoemd wordt. Even naar Ter Heijde lopen zit er nu niet meer in, je moet een specifieke route nemen anders loopt je jezelf klem.
Net als bijna alles aan de Hollandse kust levert de zandmotor fraaie plaatjes op.
Bij de zandmotor, zicht op de argusmast, Kijkduin. Foto april 2019 door Robert van der Kroft
Bij de zandmotor, Kijkduin. Foto april 2019 door Robert van der Kroft
Bij de zandmotor, Kijkduin. Foto april 2019 door Robert van der Kroft
Er zijn hier allerlei ontwikkelingen gaande natuurlijk, maar een van de dingen die mij opvielen, was dat het ‘harde’ zand ten noorden van de zandmotor helemaal niet hard is. Je kunt zo een eind wegzakken, wat best lastig is als je je schoenen hebt aangehouden. Hoe dit ten zuiden van de zandbank is heb ik nog niet kunnen bekijken.
Zacht hard zand bij de zandmotor, Kijkduin. Foto april 2019 door Robert van der Kroft
Het is lastig om mistroostig terug te kijken in de trant van “Vroeger kon je” als er zoiets fraais voor in de plaats is gekomen. Toch is ook hier de continuïteit weggenomen als gevolg van een grootschalig project en er zullen ongetwijfeld mensen zijn die er niet blij mee zijn. Waar vroeger “We kunnen wel zo lopen” gangbaar was, is het nieuwe normaal nu “Ik ben hier een paar jaar niet geweest dus het zal allemaal veranderd zijn.”

(Het krot dat geheugen heet)



Geen opmerkingen: